X bv vervaardigt en verhandelt theelichtjes. Ieder theelichtje bestaat uit een kaars, een lont bevestigd aan een pithouder en een aluminium cup. De kaars en de lont verdwijnen als gevolg van het gebruik van het theelichtje. De aluminium cup en de pithouder worden na gebruik weggegooid. De inspecteur is van mening dat de pithouder en de cup moeten worden aangemerkt als ‘verpakkingen' in de zin van art. 80 Wbm, en legt naheffingsaanslagen verpakkingenbelasting op aan X bv over de jaren 2008-2012. Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat de pithouder geen verpakking is in de zin van art. 80 Wbm. De pithouder is volgens de rechtbank namelijk te scheiden van de cup, en is een onderdeel van de kaars. Verder merkt de rechtbank nog op dat de pithouder is bedoeld om de lont en de kaars bij elkaar te houden. Ook de cup is volgens de rechtbank niet als verpakking aan te merken, omdat de cup een cruciale rol speelt bij het ge- of verbruik van de kaars. De rechtbank vernietigt de naheffingsaanslagen. In hoger beroep stelt de inspecteur dat een verpakking ook een verpakking is als de verpakking wordt gebruikt en de inhoud wordt verbruikt.
Hof Amsterdam is het met de rechtbank eens dat de pithouder en de cup van theelichtjes geen verpakkingen zijn in de zin van art. 80 Wbm. Het hof overweegt daarbij dat er drie cumulatieve voorwaarden zijn geformuleerd waaraan een product moet voldoen om te worden uitgezonderd van het begrip ‘verpakking'. Het hof merkt daarbij op dat de interpretatie van de inspecteur van een van deze voorwaarden (dat alle elementen of tezamen moeten worden gebruikt of tezamen moeten worden verbruikt of tezamen moeten worden verwijderd) een dode letter zou maken van de ‘tenzij-bepaling' van art. 80 onderdeel a onder 1°Wbm. Ook rijmt deze interpretatie volgens het hof niet met de in de wetsgeschiedenis genoemde voorbeelden van goederen die op grond van de tenzij-bepaling van het begrip verpakking zijn uitgezonderd. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.
Wetsartikelen:
Wet belastingen op milieugrondslag 08