Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat X ter zake van de door haar geclaimde hogere aftrekposten niet aan de op haar rustende bewijslast voldoet. De Wet IB 2001 biedt geen ruimte om naast het forfaitaire bedrag extra kosten in aftrek te brengen. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk, omdat het duidelijk niet kan slagen (art. 80a lid 1 Wet RO).

Hof Den Haag oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat haar gemaakte vervoerskosten rechtstreeks het gevolg zijn van ziekte of invaliditeit. Ook maakt X niet aannemelijk dat zij meer kosten maakt dan een vergelijkbare belastingplichtige zonder ziekte of invaliditeit. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Het kabinet treft maatregelen om te voorkomen dat over de uitbetaling van een lijfrente geen belasting wordt betaald, waarmee belasting wordt ontweken. De maatregelen gaan in per 1 januari 2026 en gelden met terugwerkende kracht vanaf 25 april 2025. De maatregelen zijn onderdeel van de Fiscale verzamelwet 2026 die door staatssecretaris Van Oostenbruggen bij de Tweede Kamer is ingediend.

De Hoge Raad oordeelt bij wijze van tussenarrest dat het hof de proceskostenvergoeding niet in het nadeel van X mocht wijzigen door ambtshalve een lagere wegingsfactor toe te passen dan de rechtbank in eerste aanleg heeft gedaan.

De Hoge Raad oordeelt bij wijze van tussenarrest dat de vergoeding voor de kosten van rechtsbijstand in verband met de behandeling van het bezwaar moet worden vastgesteld op € 1294. Voor het bepalen van de proceskosten in cassatie wordt de zaak aangehouden.

De Hoge Raad oordeelt bij wijze van eindarrest dat de door X verstrekte gegevens ten onrechte zijn toegespitst op de kosten van deze cassatieprocedure en geen inzicht geven in het bedrijfsmodel van het kantoor van de gemachtigde.

De Hoge Raad oordeelt dat X geen recht heeft op een rentevergoeding in verband met de in strijd met het EU-recht geheven box 3-heffing. De wijze waarop het EHRM genoegdoening vaststelt, is niet maatgevend voor de verplichting van een verdragsluitende staat om rechtsherstel te bieden bij een schending.

De Hoge Raad oordeelt dat X niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij als ‘bijzonder geval’ buiten de werkingssfeer van de beperkingen uit de Wet herwaardering proceskostenvergoeding WOZ en BPM valt.