Deze zaak is onderdeel van een aantal proefprocedures over het verkorten van de maximale looptijd van de 30%-regeling van acht naar vijf jaar per 1 januari 2019 en het daarbij behorende overgangsrecht. Aan X is in 2015 een beschikking 30%-regeling afgegeven met een looptijd van acht jaren. In december 2018 is X geïnformeerd over de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling. Nadat X op basis van het overgangsrecht in 2020 nog de 30%-regeling heeft kunnen toepassen, houdt de inhoudingsplichtige van X per 1 januari 2021 loonheffing in zonder toepassing van de 30%-regeling. Zonder verkorting had X de 30%-regeling ook nog in de jaren 2021, 2022 en 2023 kunnen toepassen. In geschil is of de verkorting van de maximale looptijd ten aanzien van X onrechtmatig is en of X recht heeft op een toepassing van de 30%-regeling voor de maximale looptijd.
Hof Amsterdam oordeelt dat de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling per 1 januari 2019 en het daarbij gegeven overgangsrecht niet onrechtmatig zijn. Het hof kan de verkorting niet toetsen aan algemene rechtsbeginselen of ander ongeschreven recht, nu het gaat om een wet in formele zin en de wetgever uitgebreid aandacht heeft besteed aan gevallen als dat van X. Het beroep op het art. 1 EP EVRM faalt. Er is geen sprake van een bestaand eigendom noch een legitieme verwachting dat een eigendom zal worden verkregen. Verder valt de verkorting van de looptijd binnen de ruime beoordelingsmarge van de wetgever. Ook is het discriminatieverbod niet geschonden. Het hoger beroep van X is ongegrond.
Wetsartikelen:
Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965 10ec
Instantie: Hof Amsterdam
Rubriek: Loonbelasting, Fiscaal bestuurs(proces)recht
Editie: 5 februari
Informatiesoort: VN Vandaag