In zijn aangifte ib/pvv over 2011 heeft X, uitgaande van binnenlandse belastingplicht, uitgaven voor onderhoudsverplichtingen (aftrek alimentatie voor zijn ex-partner) in aftrek gebracht. Bij de vaststelling van de aanslag heeft de inspecteur deze aftrek niet geaccepteerd. In de uitspraak op bezwaar stelt de inspecteur zich op het standpunt dat X kwalificeert als buitenlandse belastingplichtige omdat hij in Suriname woont. Alleen het ABP pensioen van X wordt in de Nederlandse belastingheffing betrokken, omdat de heffing over de andere inkomsten uit vroegere dienstbetrekking op basis van het belastingverdrag tussen Nederland en Suriname aan Suriname toekomt. Daarnaast is X geen premies volksverzekeringen verschuldigd. Op grond van non-discriminatiebepalingen heeft X als buitenlandse belastingplichtige in beginsel de mogelijkheid tot aftrek van alimentatie. X heeft dit recht volgens de inspecteur op aftrek echter niet aangetoond. X komt in beroep.

Rechtbank Den Haag laat zich niet uit over het geschilpunt betreffende de belastingplicht. Dit omdat, indien X zou worden gevolgd in zijn beroepsgronden dat hij kwalificeert als binnenlandse belastingplichtige en recht heeft op de geclaimde aftrek van alimentatie, dit tot gevolg zou hebben dat zijn belastbare inkomen en de daarover verschuldigde premie en belasting op beduidend hogere bedragen zouden moeten worden vastgesteld dan nu bij de uitspraak op bezwaar is gebeurd. Daarmee zou X fiscaal in een nadeliger positie komen te verkeren wat tot niet-ontvankelijkverklaring van het beroep zou leiden wegens het ontbreken van processueel belang. Met hetgeen X heeft verklaard en overgelegd is hij niet geslaagd in de bewijslast dat recht bestaat op de aftrek van alimentatie. Het beroep is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet inkomstenbelasting 2001 6.3