De Hoge Raad oordeelt dat de rechtbank bij haar beoordeling van de ontvankelijkheid van het beroep geen rekening heeft gehouden met het soepelere beoordelingskader voor de verschoonbaarheid van termijnoverschrijdingen.
X komt in beroep tegen een uitspraak van de Belastingdienst op zijn bezwaar tegen een naheffingsaanslag omzetbelasting. De rechtbank verklaart het beroep, dat buiten de termijn is ontvangen, na vereenvoudigde afdoening niet-ontvankelijk. X stelt in verzet dat hij nog binnen de beroepstermijn heeft geïnformeerd bij de inspecteur naar de uitspraak op bezwaar, omdat hij in de veronderstelling verkeerde dat alleen met een afschrift van de uitspraak op bezwaar rechtsgeldig beroep kan worden ingesteld. De rechtbank verklaart het verzet ongegrond.
De Hoge Raad oordeelt dat de rechtbank bij haar beoordeling van de ontvankelijkheid van het beroep geen rekening heeft gehouden met het soepelere beoordelingskader voor de verschoonbaarheid van termijnoverschrijdingen. Die nieuwe lijn volgt uit de uitspraak van het CBb van 30 januari 2024, nr. 22/1049, V-N 2024/7.13 en houdt in dat bestuursorganen en rechters enige ruimte hebben om bij geringe verwijtbaarheid de termijnoverschrijding niet aan de indiener toe te rekenen. Of sprake is van geringe verwijtbaarheid is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Uit de uitspraak van de rechtbank valt niet op te maken of de rechtbank heeft beoordeeld of de verwijtbaarheid van X als gering moet worden beschouwd. Het oordeel van de rechtbank berust of op een onjuiste rechtsopvatting, of is onvoldoende gemotiveerd. De Hoge Raad verklaart het cassatieberoep van X gegrond en verklaart het verzet alsnog gegrond. De rechtbank moet de ontvankelijkheid opnieuw beoordelen met inachtneming van dit arrest.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 6:11
Algemene wet bestuursrecht 6:9
Algemene wet bestuursrecht 6:7
Algemene wet bestuursrecht 6:6
Instantie: Hoge Raad
Rubriek: Fiscaal bestuurs(proces)recht
Editie: 22 april
Informatiesoort: VN Vandaag