De Ontvanger heeft diverse naheffingsaanslagen OB en LB/PVV over het jaar 2009 aan X bv opgelegd. Wegens gebrek aan liquide middelen worden deze niet betaald. De Ontvanger legt op een gegeven moment op grond van uitgevaardigde dwangbevelen beslag op de bedrijfsinventaris. De executieverkoop zal op 27 januari 2010 plaatsvinden. X bv heeft op 26 januari 2010 verzet ingesteld tegen de executie van de dwangbevelen. De openbare verkoop gaat toch door. Op 2 februari 2010 is X bv in staat van faillissement verklaard. De curator van X bv komt in beroep. Volgens de rechtbank was de Ontvanger niet gerechtigd om de schorsende werking, neergelegd in art. 17 lid 2 slot Invorderingswet 1990, te negeren zonder tussenkomst van de rechter. De Ontvanger heeft naar het oordeel van de rechtbank onrechtmatig jegens X bv gehandeld door de executie desondanks door te zetten en is daardoor jegens X bv schadeplichtig. Hof Arnhem-Leeuwarden is in hoger beroep van mening dat in dit geval sprake is van een duidelijk kansloos verzet. X bv heeft misbruik van haar bevoegdheid gemaakt. Het vonnis van de rechtbank wordt vernietigd en het verzet wordt ongegrond verklaard. De curator van X bv komt in cassatie. Volgens de Hoge Raad verbindt de wet in art. 17 lid 2, tweede volzin, Invorderingswet 1990 aan het verzet zonder meer het gevolg van schorsende werking. Dit berust op een welbewuste keuze van de wetgever. In geval van misbruik van bevoegdheid kan alleen door een rechterlijke beslissing de schorsende werking aan het verzet worden ontnomen. Voor deze beperking bestaat ook aanleiding, nu het gaat om de tenuitvoerlegging van een titel die (als zodanig) niet door de rechter is getoetst. Het cassatieberoep is gegrond. Het arrest van Hof Arnhem-Leeuwarden wordt vernietigd. Volgt verwijzing naar Hof 's-Hertogenbosch.
Wetsartikelen: