De in Nederland gevestigde X c.s. is een fiscale eenheid voor de BTW en verricht voornamelijk verzekeringsdiensten. X is onderdeel van een grensoverschrijdend concern met een Duitse moedervennootschap. De laatste berekent kosten door aan X die daarover aan haar verlegde BTW heeft voldaan. Volgens X wordt zij door de territoriale begrenzing van de fiscale eenheid geconfronteerd met een belastingheffing die er anders niet was geweest. Hof Den Haag stelt X in het ongelijk. In het arrest-Danske Bank (V-N 2021/13.15) stelt het Hof van Justitie EU namelijk expliciet dat een lidstaat buiten het eigen grondgebied gevestigde personen niet tot een fiscale eenheid mag rekenen. X gaat in cassatie en stelt dat zij niet een grensoverschrijdende fiscale eenheid wil vormen, maar slechts een specifiek voordeel van het Nederlandse FE-regime wil verkrijgen in een grensoverschrijdende situatie (per-elementbenadering). Haar financiële belang is dat zij de BTW die zij is verschuldigd over de diensten van Duitse concernvennootschappen, nagenoeg geheel niet in aftrek kan brengen.

De Hoge Raad oordeelt dat de territoriale beperking van het FE-regime geen verboden belemmering is van de EU-verkeersvrijheden. De beperking is niet slechts een element van het BTW-groepsregime, maar is een wezenlijk onderdeel daarvan. De aan de lidstaten voorgeschreven territoriale beperking is geschikt om de samenhang van het gemeenschappelijke BTW-stelsel, de verdeling van de heffingsbevoegdheden van lidstaten en hun fiscale soevereiniteit te handhaven. De territoriale beperking is gerechtvaardigd door een dwingende reden van algemeen belang. De maatregel is geschikt voor en is evenredig aan het handhaven van de daarmee nagestreefde doelstellingen. Het beroep van X is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie 49

Wet op de omzetbelasting 1968 7