X BV handelt in sloopgoud en exploiteert een juwelierswinkel. Alle aandelen in X BV zijn in handen van haar enige werknemer A. Aan X BV is een naheffingsaanslag loonheffingen opgelegd, waarin ten aanzien van A een gebruikelijk loon van € 48.000 in aanmerking is genomen. Na bezwaar heeft de inspecteur het gebruikelijk loon verminderd naar € 25.000. X BV gaat in beroep. In geschil is of en in welke mate de financieel-economische toestand van de onderneming tot verlaging van het in aanmerking te nemen loon moet leiden.
Rechtbank Den Haag oordeelt dat X BV aannemelijk maakt dat het vastgestelde gebruikelijk loon - dat al lager is dan voortvloeit uit de wettekst - te hoog is. Uit de parlementaire geschiedenis volgt dat een verlaging van het gebruikelijk loon zakelijk is, wanneer uitbetaling van dat loon de continuïteit van de onderneming in gevaar zou brengen. Uitbetaling van het door de inspecteur vastgestelde loon door X BV leidt tot onmiddellijke discontinuïteit van de onderneming, omdat dan alle liquiditeiten, voorraden en bedrijfsmiddelen moeten worden aangewend. Verder heeft de gebruikelijkloonregeling niet de strekking dat over meer wordt geheven dan wat A gedurende de levensduur van de vennootschap geniet aan loon en voordelen uit aanmerkelijk belang, daaronder begrepen liquidatie-uitkeringen. X BV maakt evenwel niet aannemelijk dat het gebruikelijk loon nihil moet zijn. Daarom stelt de rechtbank het gebruikelijk loon in goede justitie vast op € 7.500. De rechtbank verklaart het beroep gegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de loonbelasting 1964 12a