Tot het bedrijfsvermogen van X bv hoort een auto. X bv stelt de auto ter beschikking aan haar directeur. X bv brengt de op het gebruik en aanschaf van de auto drukkende btw volledig in aftrek. In de btw-aangiften van het jaar 2011 maakt X bv gebruik van de forfaitaire regeling. X stelt in beroep echter dat zij slechts btw is verschuldigd over het door haar geraamde percentage privégebruik van de gemaakte autokosten. Rechtbank Gelderland oordeelt dat X bv niet aannemelijk maakt dat de voldoening van btw op aangifte te hoog is geweest. In hoger beroep stelt X bv dat de BPM uit de catalogusprijs moet worden geëlimineerd. Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat, op grond van de sinds 1 juli 2011 geldende wettelijke regeling, niet meer btw voor het privégebruik van een auto wordt geheven dan op grond van het EU-recht is toegestaan. Als X bv er voor kiest om gebruik te maken van de (voordeligere) forfaitaire regeling, dan hoort de BPM volgens het hof tot de maatstaf van heffing. Volgens het hof is in de forfaitaire regeling namelijk gekozen voor een praktische grondslag, waarbij dus rekening wordt gehouden met de BPM. Het gelijk is aan de inspecteur. X bv gaat in cassatie.
De Hoge Raad oordeelt dat niet van belang is dat bij de vaststelling van het forfait rekening is gehouden met uitgaven die volgens de Btw-richtlijn niet in de maatstaf van heffing behoren te worden begrepen. Volgens de Hoge Raad kan een ondernemer die de forfaitaire regeling van 2,7% toepast en deze achteraf disproportioneel vindt, hier bezwaar tegen maken. Hij kan dan alsnog het bedrag aannemelijk maken dat op grond van de Wet OB 1968 en conform de Btw-richtlijn ten hoogste mag worden geheven. De Hoge Raad bevestigt de uitspraak van het hof.
Wetsartikelen:
Wet op de omzetbelasting 1968 8
Wet op de omzetbelasting 1968 4