De Hoge Raad oordeelt dat voor de vaststelling van de grootverbruikgrens het elektriciteitsverbruik voor chemische reductie of voor elektrolytische en metallurgische procédés niet in aanmerking mag worden genomen.
X bv produceert gietwerkonderdelen voor de zware industrie. X bv heeft twee vestigingen waar zij elektriciteit afneemt. In verband met de geclaimde teruggaaf van energiebelasting over 2006 is in geschil of de vrijstellingen van art. 36k lid 3 Wbm en art. 36q Wbm bij samenloop naast elkaar kunnen worden toegepast. De eerste vrijstelling wordt verleend voor elektriciteit die wordt gebruikt voor chemische reductie en elektrolytische en metallurgische procédés. De tweede vrijstelling geldt als de zakelijk verbruikte elektriciteit op jaarbasis meer is dan 10 miljoen kWh. Bij beide vestigingen is het verbruik meer dan 10 miljoen kWh en in zoverre is geen energiebelasting voldaan. Rechtbank Breda oordeelt dat uitgaande van een totaal verbruik per vestiging boven de 10 miljoen kWh, slechts het energieverbruik onder de 10 miljoen kWh dat niet naar evenredigheid van het totale verbruik aan metallurgische processen is toe te rekenen, in de heffing van energiebelasting kan worden betrokken. De Minister van Financiën gaat in cassatie.De Hoge Raad oordeelt dat voor de vaststelling van de grootverbruikgrens het elektriciteitsverbruik voor chemische reductie of voor elektrolytische en metallurgische procédés niet in aanmerking mag worden genomen. Het "pro rata" oordeel van de rechtbank wordt namelijk niet ondersteund door de wetsgeschiedenis. Er is evenmin een aanwijzing te vinden voor de opvatting dat X bv ter zake van het verbruik voor chemische reductie of voor elektrolytische en metallurgische procédés naast de vrijstelling van art. 36k lid 3 Wbm nog meer compensatie ter zake van dat verbruik dient te worden geboden. X bv heeft dus geen recht op teruggaaf van energiebelasting.
3