X is financieel directeur van een bv. Een dochter van die bv exploiteert een aannemingsbedrijf. Voor de bouw van een hotel-café-restaurant, alsmede een groot aantal appartementen en woningen is met de opdrachtgever een betaling in natura overeengekomen. Die betaling bestaat onder meer uit het recht op verkoop en levering van vijftien woningen en 36 appartementen. Volgens Hof Leeuwarden heeft X er als feitelijk leidinggever bewust voor gekozen om de BTW niet aan te geven. X heeft bij de FIOD bekend dat dit met opzet gebeurd (“om een potje te hebben”) met een benadeling van ruim € 1 mln. tot gevolg. X krijgt een gevangenisstraf van twaalf maanden, waarvan zes voorwaardelijk. Een eerste herzieningsverzoek is in 2018 door de Hoge Raad afgewezen. Thans stelt X dat er een onvoorziene executoriale verkoop heeft plaatsgevonden, waardoor de betalingen later binnenkwamen, dat er een pleitbaar standpunt was en dat de verkoopfacturen wel in de administratie zijn geboekt.
De Hoge Raad oordeelt dat dit tweede herzieningsverzoek kennelijk ongegrond is. De in de aanvraag overgelegde documenten en deskundigenrapporten bevatten namelijk geen feiten en omstandigheden die als novum zijn aan te merken. Het moment van betaling is voor de verplichting tot het doen van BTW-aangifte niet van belang en de administratie zegt niks over juistheid van de BTW-aangiften. Er kan in het midden blijven of het hof heeft beslist op basis van een incompleet dossier, dat het beweerdelijke fiscale nadeel aan de Belastingdienst is terugbetaald en/of dat geen sprake is van bekennende verklaring van X. De aanvraag wordt afgewezen.
Wetsartikelen:
Wetboek van Strafvordering 457
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Omzetbelasting, Strafrecht
Instantie: Hoge Raad (Strafkamer)
Editie: 5 juli