Belanghebbende, X, exploiteert in maatschapsverband met zijn echtgenote, Y, een agrarisch bedrijf. In oktober 2001 verkopen zij de cultuurgrond, de opstallen, een deel van de bedrijfskavel en de privékavel aan het Bureau Beheer Landbouwgronden (BBL). Ultimo 2002 staken X en Y hun onderneming. Een resterend perceel grond van bijna 2000 m2 brengen zij over naar privé voor de bouw van een nieuwe woning. Naar aanleiding van een boekenonderzoek corrigeert de inspecteur de aangiften IB 2002. Hij corrigeert de winst behaald met de overdracht van de percelen grond aan het BBL, en de winst die is behaald met de onttrekking van de bouwkavel en legt daarbij een vergrijpboete op van € 25.000, waarvan 2/3 voor X en 1/3 voor Y. Rechtbank Arnhem is het met de correcties eens, maar vernietigt de boete, omdat de inspecteur niet aannemelijk maakt dat er sprake is van (voorwaardelijke) opzet. In hoger beroep vraagt X om een vergoeding van de werkelijke proceskosten in verband met het verweer tegen de vergrijpboete.

Hof Arnhem oordeelt dat de inspecteur na de arresten van de Hoge Raad van 1 december 2006 wist of had moeten weten dat hij nader onderzoek had moeten doen naar het antwoord op de vraag of X voldoende informatie heeft verstrekt aan zijn adviseur en of de keuze voor zijn adviseur zorgvuldig is geweest. De inspecteur heeft de boete gehandhaafd, zonder dat dit onderzoek heeft plaatsgevonden en zonder dat onderzoek kan de inspecteur niet aan zijn bewijslast voldoen. De inspecteur heeft dit dan ook tegen beter weten in gedaan of heeft in vergaande mate onzorgvuldig gehandeld, aldus het hof. De kosten voor het verweer tegen de boete komen integraal voor vergoeding in aanmerking. Het hof stelt die kosten vast op € 10.000, de helft voor X en de helft voor Y.  

[Bron Uitspraak]