Belanghebbende, X, dient tegen de WOZ-waarde 2010 een bezwaarschrift in dat vergezeld gaat van een taxatierapport. Als de gemeente zijn bezwaar afwijst, stelt X beroep in bij Rechtbank Almelo. De heffingsambtenaar gaat in beroep alsnog akkoord met de door X verdedigde waarde. Het taxatierapport heeft echter geen rol gespeeld bij zijn standpuntwijziging, aldus de heffingsambtenaar. Rechtbank Almelo oordeelt dat het taxatierapport niet (wezenlijk) heeft bijgedragen aan de waardeverlaging in beroep en dat X daarom geen vergoeding krijgt van de taxatiekosten. De rechtbank verklaart het beroep kennelijk ongegrond en bevestigt deze beslissing in verzet.
De Hoge Raad oordeelt dat Rechtbank Almelo de beroepen gegrond had moeten verklaren nadat de heffingsambtenaar in de beroepsfase alsnog de door X verdedigde waarde heeft aanvaard. Verder heeft de rechtbank X ten onrechte een vergoeding onthouden van de kosten van deskundigenbijstand door een taxateur. Aan de vergoeding van taxatiekosten mag namelijk niet de eis worden gesteld dat het taxatierapport een bijdrage heeft geleverd aan de beslissing van de rechter over het geschilpunt ter zake waarvan het is overgelegd (HR 16 november 2012, nr. 11/02517, V-N 2012/58.5). Het cassatieberoep van X is gegrond.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 8:75