Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de rechtbank het beroep terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat X Ltd. voor de jaren 2008 - 2011 in Nederland is gevestigd, en in die jaren dus belastingplichtig is voor de VPB. Haar UBO, Y, verrichte in die jaren zijn leidinggevende taak voornamelijk in Nederland.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat X in de jaren 2008 - 2011 in Nederland woont en binnenlands belastingplichtige is. Hierbij is (onder andere) van belang dat X de Nederlandse nationaliteit heeft, dat hij bijna al zijn consumptieve uitgaven in Nederland doet en dat hij voor ziektekosten is verzekerd bij een Nederlandse ziektekostenverzekeraar.

Hof Amsterdam oordeelt dat de handelwijze van de gemachtigde van X, die in bezwaar stelselmatig niet reageert op verzoeken van de heffingsambtenaar om bewijsstukken, niet kwalificeert als misbruik van recht.

Hof Amsterdam verklaart zowel het principale hoger beroep van X als het incidentele hoger beroep van de heffingsambtenaar gegrond voor zover het de ISV betreft.

Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat de heffingsambtenaar met het gebruik van Taxatiewijzers de WOZ-waarde van de onroerende zaak van X niet te hoog heeft vastgesteld. De heffingsambtenaar heeft het object terecht afgebakend als niet-woning. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Hof Den Haag oordeelt dat de heffingsambtenaar bij de waardering van het clubhuis met de waterskibaan terecht een coronakorting van 10% heeft gehanteerd. Wel heeft X alsnog recht op een immateriële schadevergoeding.