Belanghebende, stichting X, is een erkende instelling op het gebied van de volkshuisvesting. X gaat in 2002 samenwerking aan met drie plaatselijke hogescholen om buitenlandse studenten tijdelijk te huisvesten. X realiseert in dat kader een groot nieuwbouwproject. De scholen garanderen een bezettingsgraad van 100%. In 2004 ontvangt X € 100.000 als "vergoeding exploitatietekort" en in 2006 € 387.893 als "vergoeding leegstand". In geschil is de aan X opgelegde BTW-naheffingsaanslag op basis van het 19% tarief. Niet in geschil is dat de verhuur van de wooneenheden belast is tegen het 6% tarief. Rechtbank Leeuwarden oordeelt dat de dienst jegens de scholen geen verhuur is, omdat de scholen niet zelf de beschikking hebben over de wooneenheden. Het 19% tarief is dus van toepassing. Hof Leeuwarden oordeelt echter dat de bijdragen één prestatie betreffen die in wezen gekenmerkt wordt door verhuur, waarvan splitsing kunstmatig zou zijn. Dit geldt ook voor het tarief. De subsidies zijn dus ook belast naar het 6% tarief. De Staatssecretaris van Financiën gaat in cassatie.
Advocaat-Generaal Van Hilten is van mening dat niet duidelijk is waarom de prestaties van X economisch onsplitsbaar zijn en waarom de vergoedingen van de scholen onderdeel zouden zijn van de verhuur. Het oordeel dat sprake is van één, als verhuur te kenschetsen, prestatie acht de A-G onbegrijpelijk of althans onvoldoende gemotiveerd. Zo zijn de "vergoeding exploitatietekort" en de "vergoeding leegstand" aan de hogescholen in rekening gebracht en voor de BTW is uitgangspunt dat degene die de rekening krijgt, behoudens tegenbewijs, de afnemer van een prestatie is. Het oordeel omtrent de duiding van de prestatie acht de A-G onbegrijpelijk..De conclusie strekt tot gegrondverklaring van het beroep van de Staatssecretaris en tot verwijzing.
Wetsartikelen:
Wet op de omzetbelasting 1968 4